ಪತ್ರಕರ್ತ, ಕವಿ, ಕತೆಗಾರ ದಿ. ಬಿ. ಎಂ. ರಶೀದ್ ಅವರ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಪ್ರಕಟಿತ ಕತೆ ಇದು. ಪಿ. ಲಂಕೇಶ್ ಅವರ ‘ಲಂಕೇಶ್ ಪತ್ರಿಕೆ’ಯಲ್ಲಿ ಈ ಕತೆ 1992ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು.
ಮೊದಲು ಅವನು ನೋಡಿದನೋ...ಅವಳು ನೋಡಿದಳೋ...ಪರಸ್ಪರ ಅವರು ನೋಡಿದರು!
ದೃಷ್ಟಿಗಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ‘ಢಿಕ್ಕಿ’ಸಿಕೊಂಡವು!!
ಹುಡುಗ ತನ್ನೊಳಗೇ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ‘‘ದೇವರಿಗೆಷ್ಟು ಲಂಚ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿ ಹುಡುಗೀ, ಅಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನಲ್ಲ...’’
ಹುಡುಗಿ ಅಂದುಕೊಂಡಳು ‘‘ದೇವರು ನನಗೆ ಬರೇ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾನಲ್ಲ! ನಿನ್ನ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ಅವು ಸಾಲುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲೋ ಹುಡುಗಾ...’’
ಆದರೆ ಅವರೆಂದೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಅವನು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವಳೋ...ಅವಳು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನೋ...ಅವರು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಅವರು ಏನನ್ನೂ ಮಾತಾಡದೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇದು ಹೀಗೆಯೇ ಸಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡುವುದು...ಅವಳು ಅವನನ್ನು ನೋಡುವುದು...ಕೊನೆಗೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬಸ್ಸು ಬಂದರೆ ಹತ್ತಿ ಹೋಗುವುದು...ಮೊದ ಮೊದಲು ಪರಸ್ಪರರ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಮಂದಹಾಸದ ಬಿಂದು ದಿನಕಳೆದಂತೆ ತುಟಿಗಳಗಲಕ್ಕೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಸಿದುವು.
ಆದರೂ ಅವರು ಒಮ್ಮೆಯೂ ಮಾತಾಡಿದವರಲ್ಲ.
ಹೀಗೊಂದು ದಿನ ಸಂಜೆ, ಬಸ್ಸುಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ, ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೇ ಮಾತು ಹೊಸೆಯುತ್ತಾ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕೂತಿದ್ದಾಗ, ಅವಳು ತಾನು ಕೂತಿದ್ದ ಸ್ಥಳ ಬಿಟ್ಟು ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಬಂದಳು. ಅವನತ್ತ ಬಾಗಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದಳು;
‘‘ಹುಡುಗಾ, ನಾನು ಗರ್ಭವತಿ’’
ಹುಡುಗ ನಡುಗಿ ಹೋದ. ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಬೆವೆತ. ಚೈತನ್ಯವಿಡೀ ಕಾಲ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಸೋರಿ ಹೋದಂತೆ ಬಳಲಿದ.
‘ತನ್ನ ತೋರು ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಂದ ಸ್ಪಶಿಸುವುದೂ ಇರಲಿ, ತಾನು ಒಂದು ಬಾರಿ ಮಾತಾಡಿಯೂ ಇರದ ಹುಡುಗಿ ಗರ್ಭಿಣಿ! ‘ಮೋಸ’ ಎಂದು ಕಿರುಚಲೇ, ಎಂದುಕೊಂಡ.
ಹುಡುಗಿ ಎಳೆ ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣದ ಹಾಗೆ ಮತ್ತೆ ಪಲುಕಿದಳು: ‘‘ಹುಡುಗಾ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಸ್ವಪ್ನಗಳ ಗರ್ಭವನ್ನು ಧರಿಸಿರುವೆನು’’
ಮೊದಲು ಅವನು ನೋಡಿದನೋ...ಅವಳು ನೋಡಿದಳೋ...ಪರಸ್ಪರ ಅವರು ನೋಡಿದರು!
ದೃಷ್ಟಿಗಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ‘ಢಿಕ್ಕಿ’ಸಿಕೊಂಡವು!!
ಹುಡುಗ ತನ್ನೊಳಗೇ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ‘‘ದೇವರಿಗೆಷ್ಟು ಲಂಚ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿ ಹುಡುಗೀ, ಅಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನಲ್ಲ...’’
ಹುಡುಗಿ ಅಂದುಕೊಂಡಳು ‘‘ದೇವರು ನನಗೆ ಬರೇ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾನಲ್ಲ! ನಿನ್ನ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ಅವು ಸಾಲುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲೋ ಹುಡುಗಾ...’’
ಆದರೆ ಅವರೆಂದೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಅವನು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವಳೋ...ಅವಳು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನೋ...ಅವರು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಅವರು ಏನನ್ನೂ ಮಾತಾಡದೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇದು ಹೀಗೆಯೇ ಸಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡುವುದು...ಅವಳು ಅವನನ್ನು ನೋಡುವುದು...ಕೊನೆಗೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬಸ್ಸು ಬಂದರೆ ಹತ್ತಿ ಹೋಗುವುದು...ಮೊದ ಮೊದಲು ಪರಸ್ಪರರ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಮಂದಹಾಸದ ಬಿಂದು ದಿನಕಳೆದಂತೆ ತುಟಿಗಳಗಲಕ್ಕೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಸಿದುವು.
ಆದರೂ ಅವರು ಒಮ್ಮೆಯೂ ಮಾತಾಡಿದವರಲ್ಲ.
ಹೀಗೊಂದು ದಿನ ಸಂಜೆ, ಬಸ್ಸುಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ, ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೇ ಮಾತು ಹೊಸೆಯುತ್ತಾ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕೂತಿದ್ದಾಗ, ಅವಳು ತಾನು ಕೂತಿದ್ದ ಸ್ಥಳ ಬಿಟ್ಟು ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಬಂದಳು. ಅವನತ್ತ ಬಾಗಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದಳು;
‘‘ಹುಡುಗಾ, ನಾನು ಗರ್ಭವತಿ’’
ಹುಡುಗ ನಡುಗಿ ಹೋದ. ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಬೆವೆತ. ಚೈತನ್ಯವಿಡೀ ಕಾಲ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಸೋರಿ ಹೋದಂತೆ ಬಳಲಿದ.
‘ತನ್ನ ತೋರು ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಂದ ಸ್ಪಶಿಸುವುದೂ ಇರಲಿ, ತಾನು ಒಂದು ಬಾರಿ ಮಾತಾಡಿಯೂ ಇರದ ಹುಡುಗಿ ಗರ್ಭಿಣಿ! ‘ಮೋಸ’ ಎಂದು ಕಿರುಚಲೇ, ಎಂದುಕೊಂಡ.
ಹುಡುಗಿ ಎಳೆ ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣದ ಹಾಗೆ ಮತ್ತೆ ಪಲುಕಿದಳು: ‘‘ಹುಡುಗಾ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಸ್ವಪ್ನಗಳ ಗರ್ಭವನ್ನು ಧರಿಸಿರುವೆನು’’
mareta!!! geleyaNannu nenapisuva nimma dusthaTanakke PritiErali
ReplyDeletenice
ReplyDeletemalathi S
It was excellent story. I might have read this story more than 50 times.
ReplyDeleteWe really miss Rasheed.
I have displayed one of his quotation in our college. Student often ask me about that and some time they wonder.
"ನಾನು ಕನಸುವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಸಾರ್. ಫಿಲಾಸಫಿಗಳು ಇರುವುದಿಲ್ಲ . ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ರಾಜಕಾರಣಿ, ಹಣ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದರ ಹೊರತು. ಅದು ಪ್ರೇಮ!"
- ಬಿ. ಎಂ. ರಶೀದ್