6-5=2: ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಜೊಲ್ಲು, ತಿಗಣೆ...

 ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರೋದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ತಲೆಮಾರುಗಳು ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿವೆ. ತಮಿಳು, ತೆಲುಗು ಚಿತ್ರಗಳ ಮಡೆಸ್ನಾನದಿಂದಲೇ ಗಾಂಧಿನಗರ ಉದ್ಧಾರವಾಗಬೇಕು ಎಂಬ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಒಡೆದು, ಇದೀಗ ಹಲವು ಹೊಸ ಮುಖಗಳು ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರೋದ್ಯಮದೊಳಗೆ ಭರವಸೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ಯೋಗರಾಜ್ ಭಟ್, ದುನಿಯಾ ಸೂರಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ.... ಇವರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಇನ್ನಿತರ ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗರ ತಂಡವೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಗಂಟುಮೂಟೆಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊಂಡಿವೆ. ಹೊಸ ಅಭಿರುಚಿಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ಸೃಜನ ಶೀಲ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಕನ್ನಡದ ಪಾಲಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಶುಭ ಸೂಚನೆ. ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಸವಾಲಿಗೂ ಇದೇ ನಿಜವಾದ ಉತ್ತರ. ಯಾವಾಗ ಕನ್ನಡದಿಂದ ಉಳಿದವರು ರಿಮೇಕ್ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೋ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರೋದ್ಯಮದ ನಿಜವಾದ ದಿನಗಳು ಆರಂಭವಾಗುತ್ತವೆ.ಈಗಾಗಲೇ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷಿಗರ ದೃಷ್ಟಿ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ‘ಲೂಸಿಯಾ’ ಪ್ರಯೋಗವಂತೂ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಿತು. ತಮಿಳಲ್ಲೂ ಇದರ ರಿಮೇಕ್ ಸುದ್ದಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ವರದಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. 

ಇದೀಗ ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗರ ತಂಡದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಯೋಗ ನಡೆದಿದೆ. ಅದರ ಹೆಸರು 6-5=2. ಈ ಚಿತ್ರ ತನ್ನ ಪ್ರಯೋಗಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಹಾರರ್ ಚಿತ್ರ ಎಂದು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸುವುದರ ಬದಲು ಭಿನ್ನ ಚಿತ್ರ ಎಂದೇ ಗುರುತಿಸುವುದು ಸೂಕ್ತ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರದ ಇಡೀ ತಂಡಕ್ಕೆ ಯಶಸ್ಸು ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರದ ನಿರೂಪಣೆಯೇ ಚಿತ್ರದ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ. ಇಡೀ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಸಾಕ್ಷ ಚಿತ್ರದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಸಾಕ್ಷ ಚಿತ್ರವಾಗುವುದು ಅದರ ಸೋಲು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ, ಉದ್ದೇಶ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಸಾಕ್ಷ ರೂಪದ ತಂತ್ರವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಚಿತ್ರದ ಘಟನೆಗಳು ವಾಸ್ತವವಾದಷ್ಟು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಈ ತಂತ್ರವನ್ನು ಬಳಸಿದಂತಿದೆ. ಮತ್ತು ಈ ತಂತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯೂ ಆಗಿದೆ. ಒಂದು ಮಾಮೂಲಿ ಹಾರರ್ ಚಿತ್ರವಾಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿ, ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

6 ಮಂದಿ ಟ್ರೆಕ್ಕಿಂಗಿಗೆಂದು ಹೋಗಿ, ಒಂದು ಅವ್ಯಕ್ತವಾದ ಶಕ್ತಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುವ ಕತೆಯನ್ನು ಚಿತ್ರ ಹೊಂದಿದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದ ಒಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಈ ಕತೆಯನ್ನು ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ. ಮತ್ತು ನಿರ್ದೇಶಕ ಅಶೋಕ್, ಇಡೀ ಘಟನೆಯೇ ಆ ವರದಿಯ ದಾಖಲಾತಿಗಳು ಎಂದು ನಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾಪತ್ತೆಯಾದವರಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡಿದಾಗ ಒಂದು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಘಟನೆ ಇಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಣೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನಿರ್ದೇಶಕ ಇಲ್ಲಿ ಹೊರಗಿನವನಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾನೆ.

  ಈ ಚಿತ್ರ ಪ್ರಚಾರ ಪಡೆದಿರುವುದು ಹಾರರ್ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ಆದರೆ ಇದು ಇಷ್ಟವಾಗುವುದು ಟ್ರೆಕ್ಕಿಂಗ್‌ಗೆ ಹೊರಟ ಆರು ಮಂದಿಯ ಲವಲವಿಕೆ, ತಮಾಷೆ, ತುಂಟತನದ ಕಾರಣದಿಂದ. ಇಬ್ಬರು ಹುಡುಗಿಯರು ನಾಲ್ವರು ತರುಣರನ್ನೊಳಗೊಂಡ ತಂಡ ದಟ್ಟ ಕಾಡು ಹಾಗೂ ಗುಡ್ಡಗಳ ನಡುವೆ ಅಲೆಯುತ್ತಾ, ಅಲ್ಲಿಯೂ ಬದುಕಿನ ಲವಲವಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದೆ ಇರುವುದು ಚಿತ್ರವನ್ನು ಆಪ್ತವಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಇವರ ಲವಲವಿಕೆಯ ಮಾತುಕತೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಹಜ ನಟನೆಗಳೇ ಹಾರರ್‌ನ ಭೀಕರತೆಯನ್ನು ತಣ್ಣಗಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಕೊನೆ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರರ್ ಘಟನೆಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಬಿಗಿಯಾಗಬೇಕಿತ್ತು, ಇನ್ನಷ್ಟು ನಿಗೂಢತೆಯನ್ನು ಮೈಗೂಢಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರದ ಕ್ಲೈಮಾಕ್ಸ್‌ನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿಸುವ ಅವಕಾಶ ನಿರ್ದೇಶಕರಿಗಿತ್ತು. ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ನಡುವೆ ಟ್ರಕ್ಕಿಂಗ್‌ನ ಹಾದಿ, ನಿಸರ್ಗ, ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ, ಸಂಭಾಷಣೆ ಹಾಗೂ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ನಟರ ಅತ್ಯಂತ ಸಹಜ ನಟನೆ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ. ಸೌಮ್ಯ ಮತ್ತು ದೀಪಾ ತುಸು ನಟನೆ ತುಸು ಮಂಕಾಗಿದೆ. ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ ಸಂಗೀತ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರ ಮಂದಿರದಿಂದ ಹೊರಹೋಗುವಾಗ, ಹಾರರ್ ನೆನಪು ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಟಾ ಮಾಯಾವಾದರೂ ತಿಗಣೆ, ಜೊಲ್ಲು ಮೊದಲಾದವರ ಮುಗ್ಧತೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಹೌದು. ಒಂದೆಡೆ ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಹಾಲಿವುಡ್‌ನ ಕೆಲವು ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಬಾಲಿವುಡ್‌ನ ಅಜ್ಞಾತ್, ರಾಗಿಣಿ ಎಂಎಂಎಸ್‌ಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸುವುದುಂಟು. ಚಿತ್ರದ ಒಂದೆರಡು ಸಣ್ಣ ಎಳೆಗಳು ಅದನ್ನು ಹೋಲುತ್ತವೆ ನಿಜ. ಆದರೆ ಜೊಲ್ಲು, ತಿಗಣೆಗಳಂತಹ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪಾತ್ರಗಳು ಹಾಗೂ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ರಮ್ಯ ಪ್ರಕೃತಿ ಇಡೀ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಈ ನೆಲಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಇಂತಹದೊಂದು ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಮಾಡಿ ಗೆದ್ದ ನಿರ್ದೇಶಕ ಅಶೋಕ್‌ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಭಿನಂದನಾರ್ಹರು. ಸಿನಿಮಾವಾಗಿ ಇದು ಗೆದ್ದಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜವಾದರೂ, ಭೂತ ಪ್ರೇತಗಳ ಕುರಿತಂತೆ ಜನರಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಬಲವಾಗುವುದಕ್ಕೂ ಈ ಚಿತ್ರ ನೆರವಾಗಬಹುದು. ನಿಜವಾಗಿ ಘಟಿಸಿದ್ದು ಎಂದು ನಂಬಿಸಲು ನಿರ್ದೇಶಕರು ಮಾಡಿರುವ ಪ್ರಯತ್ನ, ಬೇರೆ ರೀತಿಯ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರಿದರೂ ಬೀರಿತು. ಆದುದರಿಂದ, ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ಸಿನಿಮಾ ಆಗಿ ಮಾತ್ರ ನೋಡಿ. ಆದರೆ ಈ ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ನಂಬಬೇಡಿ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಟ್ರಕ್ಕಿಂಗಿಗೆಂದು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿಯ ರುದ್ರ ರಮಣೀಯತೆಗೆ ಬೆಚ್ಚಿ, ಖುಷಿ ಪಡಿ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲದ ದೆವ್ವ ಭೂತಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ನಿಮ್ಮ ಟ್ರೆಕ್ಕಿಂಗ್ ಖುಷಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ.