ಒಂದು ಕತೆ: ಪ್ರೀತಿ...ಬರೇ ಪ್ರೀತಿ!

ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ವೌನ ಕವಿದಿತ್ತು.
ಆ ಮಂಚದಲ್ಲಿ ಇವಳು, ಈ ಮಂಚದಲ್ಲಿ ಅವನು ಪರಸ್ಪರ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಶತಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದ ಮಂಚ ಅದು. ಬೆಸೆದ ಎರಡು ಹೃದಯಗಳಂತೆ.
ಅಥವಾ ತಾಯಿಯ ಹೊಟ್ಟೆಯಿಂದಲೇ ಹುಟ್ಟಿದ ಸಯಾಮಿಯಂತೆ.
ಒಂದೇ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. 
ಹೊದಿಸಿದ ಹಾಸಿಗೆ, ಪ್ರೀತಿಯಂತೆ ಎರಡು ಮಂಚವನ್ನು ಗಾಢವಾಗಿ ಬೆಸೆದಿತ್ತು.
ಆ ಎರಡು ಮಂಚಗಳು ಎಂದೋ ಪರಸ್ಪರ ಬೆಸೆದು ಒಂದರೊಳಗೊಂದು ಬೆಸೆದು ಹೋಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ಅದರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ ದಂಪತಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. 

ಅಂತಹ ಮಂಚವನ್ನು ಪತ್ನಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದ್ದಳು. ಅವನು ಅವಳನ್ನೇ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ.
ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಅಂದು ಸಂಜೆ ಹೊರ ಬಿದ್ದ ಎಚ್‌ಐವಿ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಪಟಪಟಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹಾವಿನಂತೆ ಸುಸುಳಿ ಬಂದ ಗಾಳಿಗೆ ವಿಲವಿಲನೆ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿತ್ತು ಆ ಕಾಗದ ಹಾಳೆ.
ಅದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಾಂಡೊಮ್ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ. ಅವರ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಅದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕಾದ ಸನ್ನಿವೇಶ.
ಪತ್ನಿ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ಕೇಳಿದ್ದಳು ‘‘ಅದೇನದು...?’’
‘‘ಬೇರೆಯಾದ ಈ ಮಂಚವನ್ನು ಜೋಡಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ...’’ ಅವನು ನುಡಿದ.
ಅವಳು ಪೇಲವವಾಗಿ ನಕ್ಕಳು. ‘‘ಅಥವಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ....’’ ಕೇಳಿದಳು.

ಅವನು ಯಾಕೋ ಆಘಾತಗೊಂಡವನಂತೆ ನೋಡಿದ. ‘‘ಈವರೆಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬೆಸೆದೇ ಬಿಟ್ಟಿದೆಯೆಂಬ ಈ ಮಂಚ ಪುರಾತನ ಗಾಯದಂತೆ ಮತ್ತೆ ಅರಳಿ ಇಬ್ಭಾಗವಾದ ಮೇಲೆ, ಈ ಕಾಂಡೊಮ್ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತೆ ಬೆಸೆಯಬಹುದೇ....?ಮರಣದ ಭಯ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವೆ?’’ ಆ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದು ಅವಳೋ ಅವನೋ ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆತ ಕಾಂಡೊಮನ್ನು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆಸೆದ. ಮಂಚವನ್ನು ಜೋಡಿಸಿದ. ಸೀಳಿದ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಹತ್ತಿಯಂತೆ ಮೆದುವಾಗಿ ಹಾಸಿ, ಸುತ್ತಿದ. ಅವಳು ಬೆದರಿದ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
‘‘ಬೇಡ...ಈ ಪ್ರೀತಿ ಬದುಕಲ್ಲ...ಸಾವು...ಬೇಡ...’’ ಅವಳು ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಈ ಕ್ಷಣಕ್ಕಿದು ಬರೇ ಪ್ರೀತಿ. ಬದುಕೂ ಅಲ್ಲ, ಸಾವೂ ಅಲ್ಲ........
ಯಾವುದೋ ಸಂಚಿನಿಂದ ಒಳ ನುಸುಳಿದ್ದ ಆ ಕರಿನಾಗರದಂತಹ ಸುಳಿಗಾಳಿ ಬೆಚ್ಚಿ ಹೆಡೆಯೆತ್ತಿ ಅವರೆಡೆಗೆ ನೋಡಿತು.
ಪಟಪಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವೈದ್ಯರ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಹಾಳೆ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತು.